اپلیکیشن ها زنجیره شیوع کرونا را ردیابی می نمایند؟
به گزارش مبصر کلاس، این نوآوری، ردیابی تماس را در سیستم های عامل اندروید و IOS آسان تر نموده، ولی اطلاعاتی را که مقامات می توانند از گوشی بیرون بکشد بشدت محدود نموده است.
اختلاف نظر ها بر سر اینکه بهترین رویکرد در طراحی اپلیکیشن های ردیاب تماس کدام است و آیا این فناوری می تواند به آنچه وعده می دهد عمل کند بالا گرفته است.
این نوع نرم افزار های تلفن هوشمند اکنون در دست ساخت هستند و به کاربران درباره اشخاصی که اخیرا با آن ها در تماس و آلوده به ویروس بوده اند، هشدار می دهد. موسسه آدا لاولیس عقیده دارد شواهد کافی در دست نیست که ثابت کند چنین نرم افزار هایی کاربردی، دقیق و دارای قابلیت فنی هستند. دیگران می گویند این نرم افزار ها را باید با لشکری از بازبین ها پشتیبانی کرد.
از آن سو بین متخصصانی که برای یک راه چاره اروپایی همکاری می نمایند تفرقه افتاده است. صد ها دانشمند و محقق بیانیه ای را امضا نموده و هشدار داده اند که این انحراف راستا در نهایت باعث نظارت بی سابقه بر جامعه در مقیاس کلان خواهد شد.
هدف از ردیابی تماس، شناسایی فرد آلوده به ویروس کرونا و هشدار دادن به افرادی است که با او در تماس بوده اند. از تلفن های هوشمند می توان برای ردیابی اتوماتیک و سریع کسانی که با فرد آلوده در تماس بوده اند استفاده کرد.
اپلیکیشن های ردیابی تماس سعی می نمایند هر فردی را که صاحب تلفن با او از حد تعیینی بیشتر در تماس نزدیک بوده ثبت نمایند. اگر شخصی از آلوده شدن خود به ویروس آگاه گردد و آن را ثبت کند، سیلی از پیغام های هشدار برای دیگران فرستاده می گردد. از افرادی که خطر بیماری برایشان زیاد است خواسته می گردد که در خانه بمانند.
در این اپلیکیشن ها از روش های متعددی استفاده می گردد، از جمله ذخیره اطلاعات موقعیت جغرافیایی کاربران با سامانه موقعیت یاب جهانی (GPS) و درخواست از آن ها برای اسکن رمز پاسخ سریع (QR).
ولی اوایل این ماه، اتحادیه آزادی های مدنی آمریکا گفت: ما با مهندسان و مدیران تعدادی از شرکت های عظیم آمریکایی صحبت نموده ایم. این شرکت ها اطلاعات مربوط به موقعیت جغرافیایی رفت و آمد آمریکایی ها را در اختیار دارند. آن ها به ما گفته اند اطلاعاتشان برای تشخیص تماس افراد با یکدیگر از نظر کرونا مناسب نیست.
بسیاری از کشور ها به فناوری دیگری روی آورده اند، سیگنال های بی سیم بلوتوث. در این روش می توان تماس نزدیک را ثبت کرد، ولی تشخیص محل تماس مقدور نیست.
بلوتوث بتدریج به جی پی اس برای ردیابی تماس ترجیح داده می گردد
منتقدان می گویند برخی گوشی ها، این سیگنال ها را تا حدود 30 متری تشخیص می دهند، ولی قادر به اندازه گیری فاصله نیستند و به همین دلیل نمی توان به آن ها اعتماد کرد. تداخل سیگنال ها هم می تواند مانع گردد دو گوشی که دو متر با هم فاصله دارند همدیگر را پیدا نمایند.
تحقیق آدا لاولیس می گوید ممکن است بسیاری از تماس ها ثبت نشوند یا به اشتباه ثبت شوند:
ردیاب دیجیتال تماس توانایی ارزیابی تمام متغیر ها مانند تهویه، جهت باد یا محیط را ندارد در حالی که این ها اساس کار ردیابی انسانی هستند. ردیاب دیجیتال در برابر کلاهبرداری و سو استفاده آسیب پذیر است؛ مثلا افرادی که از چند گوشی موبایل استفاده می نمایند، کسانی که گزارش غلط می دهند یا در مقابل حملات دسترسی مقدور نیست از جناح های متخاصم.
با این وجود، محققان دانشگاه آکسفورد اخیرا گفته بودند حتی اگر هشدار غلط یا موارد ثبت نشده زیاد باشند، باز هم شیوع ویروس کاهش پیدا می نماید و مردم کمتر در قرنطینه می مانند.
ردیابی انسانی:
یک اپلیکیشن اتوماتیک و موثر سریعتر و دقیقتر از حافظه انسان عمل می نماید، ولی صد در صد قابل اعتماد نیست و همه استفاده نخواهند کرد. به همین دلیل متخصصان می گویند ردیاب دستی هنوز هم ارجحیت استفاده دارد.
جیسن بی، مدیر اپلیکیشن تریس توگتر (tracetogether) سنگاپور در وبلاگ خود نوشت: اگر از من بپرسید آیا سیستم ردیاب تماس بلوتوث که در جهان به کار گرفته شده یا در دست طراحی است می تواند جایگزین ردیاب تماس دستی گردد، جواب منِ بدون صلاحیت، منفی است. نه حالا نه در آینده قابل پیش بینی حتی با در نظر دریافت توانمندی هوش مصنوعی.
ردیابی انسانی احتیاج به افراد زیادی دارد. پرفسور دوری سریدهار از دانشگاه ادینبرو به بی بی سی گفت: آن ها باید تا به حال از دانشجویان پزشکی و دامپزشکی یا از افرادی که شغلشان را از دست داده اند و کسانی که می خواهند داوطلب شوند درخواست یاری نموده باشند. با این کار می توان پایگاه داده عظیمی ساخت ... آغاز به آموزش افراد در ردیابی تماس و اتصال به سیستم های دولت کرد.
ردیابی غیر دیجیتال احتیاج به استخدام افراد زیادی دارد
نگرانی از حفظ حریم خصوصی
دولت ها قول می دهند کاربران ناشناس و گردآوری و استفاده از اطلاعات به مقابله با همه گیری کرونا محدود می مانند، ولی در بسیاری از موارد، هیچکس شرح نداده چطور این کار را می نمایند.
پرفسور ونسا تیگ از دانشگاه ملبورن درباره اپلیکیشینی که در استرالیا در دست ساخت است می گوید: به نظر من جزییات خیلی مهمند و ما هیچ چیز از جزییات نمی دانیم. یک خطر تعیین این است که به تصادف یا عمد، اطلاعات تماس نزدیک افراد از گوشی تلفنشان استخراج شده و برای اهداف نامرتبط به بیماری استفاده شوند.
پرفسور تیگ یکی از بیش از سیصد محققی است که هشدارنامه انحراف راستا را امضا کردند. آن ها همچنین از نوآوری شرکت های گوگل و اپل استقبال نموده اند. این نوآوری، ردیابی تماس را در سیستم های عامل اندروید و IOS آسان تر نموده، ولی اطلاعاتی را که مقامات می توانند از گوشی بیرون بکشد بشدت محدود نموده است.
البته آن ها هشدار دادند که این دو شرکت زیر فشار قرار گرفته اند تا سیستم خود را بازتر نمایند و امکان استخراج اطلاعات بیشتر را بدهند. ان اچ اس اکس (NHSX) که مسئول فراوری این اپلیکیشن در بریتانیاست در حال مذاکره با شرکت های اپل و گوگل است، ولی هنوز توافقی نشده است.
یک سخنگوی ان اچ اس اکس گفت: حفظ حریم خصوصی کاربران بسیار مهم است و به همین دلیل ما با کشور های دیگر، محققان مختلف و صنایع همکاری می کنیم تا مطمئن شویم این اپلیکیشن با بهترین توصیه های علمی و بالینی طراحی و با حفظ حریم خصوصی کاربران باعث کاهش انتقال ویروس می گردد.
چرا هواداران حفظ حریم خصوصی اختلاف نظر دارند؟
قبل از نوآوری شرکت های اپل و گوگل، یک نوآوری دیگر برای ایجاد مبانی فنی یک سیستم ردیاب تماس در جریان بود و کشور های مختلف با هم کار می کردند تا سیستم هایشان همخوانی و قابلیت اتصال به سیستم کشور های دیگر را داشته باشد. اما در روز های گذشته در پروژه اروپایی ردیابی تماس نزدیک با حفظ حریم خصوصی شکاف افتاده و بسیاری به دلیل نگرانی از مسائل متعدد در زمینه حفظ حریم خصوصی استعفا دادند.
دکتر مایکل ویلف از ردیابی غیرمتمرکز تماس نزدیک با حفظ حریم خصوصی به بی بی سی گفت: تقریبا تمام موسسات معتبری که این پروژه را به سراسر اروپا تسری داده بودند آن را ترک نموده اند. عدم مدیریت و شفافیت وجود داشت وقتی که بیش از هر چیز احتیاج بودند.
شرکت وودافون که همچنان در این پروژه مشارکت دارد می پذیرد که پروژه را می شد بهتر مدیریت کرد: ما برای نحوه ارتباط دو پروژه مورد بحث پوزش خواسته ایم. این شرکت گفت: با بیش از چهل کشور درباره راه چاره های پیشنهادیش در حال گفتکو است.
وقتی الف. و ب. با هم دیدار می نمایند، اپلیکیشن موبایل آن ها یک کد را مبادله می نماید. وقتی الف. متوجه می گردد آلوده به ویروس شده آن را در اپلیکیشن ثبت می نماید و اجازه می دهد این موضوع با دیگران در میان گذاشته گردد. ب. پیغامی را در موبایل دریافت می نماید که با فرد آلوده در تماس نزدیک بوده است.
تلفن های ناهمخوان
همه دارندگان تلفن هوشمند قادر به استفاده از این اپلیکیشن ها نخواهند بود. بر اساس گزارش کانترپوینت ریسرچ، در جهان 25 درصد از 3.4 میلیارد تلفن هوشمند فاقد بلوتوث کم انرژی برای نوآوری گوگل و اپل هستند. این آمار در بریتانیا 12درصد است، ولی مدل گوشی موبایل بسیاری از افراد ممکن است بسیار قدیمی باشد و به فروشگاه های مجازی برای اپلیکیشن های آندروید یا IOS دسترسی نداشته باشد.
نیل شاه تحلیلگر ارتباطات می گوید: این شکاف دیجیتال برای کاربران زیادی وجود دارد. ممکن است آن ها سالمند باشند و نتوانند از تلفن هوشمند استفاده نمایند یا برایشان سخت باشد یا از مدل های قدیمی موبایل استفاده نمایند. ممکن است این کاربران جزء افراد کم درآمد جامعه باشند و نتوانند گوشی مدل بالا بخرند. .
اما این نگرانی هم هست که آن ها که بیشتر در معرض خطر کرونا هستند اگر این هشدار ها را دریافت ننمایند ممکن است جان خود را از دست بدهند.
کتی اونیل دانشمند علوم داده پردازی می گوید: من نگران کسانی هستم که تلفن همساز ندارند و در نقطه کور این پروژه هستند یا افرادی که استطاعت نگرانی از بیماری را ندارند، چون محتاج درآمد مشاغل پرخطر خود هستند. این یعنی استفاده از این اپلیکیشن ها گسترده نخواهند بود. اطلاعات بسیار مهمی حذف خواهند شد و نتیجه احساس موفقیت کاذب خواهد بود.
هیچ کس فکر نمی نماید اپلیکیشن ها راه چاره های بی نقصی هستند. هواداران این اپلیکیشن ها آن ها را سلاح مفیدی در زرادخانه کنترل همه گیری می بینند که اگر افراد کافی از آن ها استفاده نمایند، می توان موج دوم شیوع بیماری را مهار کرد و جان افراد زیادی را نجات داد.
منبع: فرادید