لطفا کمی هم فوتبال بازی کنید - مبصر کلاس

به گزارش مبصر کلاس، این خاصیت فوتبال ایران است که فنی ترین ها را هم در خودش ذوب و تبدیل به حاشیه ساز می نماید؟

به گزارش مبصر کلاس، روزنامه اعتماد نوشت: پنجمین هفته لیگ برتر فوتبال ایران هم به خاتمه رسید و تنها چیزی که از آن به جا مانده حاشیه است و لاغیر. با ورود 3 مربی خارجی باکیفیت به لیگ برتر، گمان می رفت شاهد یکی از تاکتیکی ترین فصول فوتبال ایران و شاهد جنگ اندیشه های مربیانی از ایتالیا، آرژانتین، ترکیه و ایران باشیم اما خیال مان باطل بود و اتفاقی که در واقعیت اتفاق افتاده، ارایه بازی های روانی باکیفیت از سوی این مربی هاست. شاید مصطفی دنیزلی را بتوان از این جمع خارج کرد؛ چراکه او کمتر حرف می زند و بیشتر عمل می نماید اما مثلث استراماچونی - کالدرون - قلعه نویی، یکی از پرحاشیه ترین آغاز های تاریخ لیگ برتر را رقم زده اند. هر کنفرانس خبری، هر حرکت کنار زمین و هر صحبتی که این مربی ها می نمایند، کنشی است تا رقیب را وادار به واکنش کند.

تصوری که وجود داشت این بود که بعید است طرفداران فوتبال ایران، بعد از این همه سال تماشای فوتبال بی کیفیت و پشت سر گذاشتن جنگ های روانی بی خاتمه، هنوز هم دل شان با این کارها خوش بشود اما این هم خیال باطل بود و گویا بسیارند کسانی که با طعنه مربی شان به رقیب بیش از برد تیم شان راضی شوند. بحث های جانفرسایی که چند سالی در توییتر و اینستاگرام دنبال می شد، به کنفرانس های خبری کشیده شده و عمق ابتذال فوتبال ایران را در قاب دوربین رسانه ها به تصویر می کشد. وضعیت بغرنج است. تیم استراماچونی هنوز یک برد هم کسب ننموده و تنها 3 امتیاز از 5 بازی به دست آورده، مرد ایتالیایی برای این که اذهان را از این نتایج منحرف کند، حاضر است طعم اخراج را بچشد و جایگاه اتاق کنفرانس را به کناری پرت کند و در مصاحبه هایش از هر کسی ایراد بگیرد و مسئولیت باخت ها را به گردن هر کسی جز خودش بیندازد. باشگاه سپاهان در خاتمه یک بازی که کاپیتان تیم شان در نیمه اول روی اشتباه مسلم داور از زمین مسابقه اخراج نشد و شدت اشتباهات از تحمل بازیکن شکیبا و با اخلاقی مثل وحید امیری هم بیشتر بود، از داور مسابقه و باشگاه پرسپولیس شکایت نموده است. کالدرون در کنفرانس های خبری اش از این می گوید که فلان تیم بیشتر خرج نموده و وزارت ورزش بین فرزندانش فرق می گذارد؛ بدون این که توجه داشته باشد که خودش یکی از گران ترین تیم های تاریخ ایران را دارد و ستاره های بزرگی مثل ترابی و بیرانوند، احتمالا گران ترین ایرانی های لیگ برتر هستند.

اشتباهات داوری، در هفته های ابتدایی گریبان تمام تیم ها را گرفته، هر ناظری می تواند ببیند که کیفیت داوران فوتبال ایران بسیار پایین است و روی کیفیت و حتی نتایج مسابقات اثرگذار است اما مربی های چند میلیاردی لیگ برتر سعی می نمایند خودشان را به ندیدن بزنند و این طور وانمود نمایند که این اشتباهات تنها به ضرر آنها بوده و بقیه نفع برده اند. معین است که افرادی مثل کالدرون و استراماچونی اطلاعات زیادی در خصوص فوتبال ایران ندارند و حرف های شان تکرار طوطی وار جملاتی است که به آنها دیکته شده. امیر قلعه نویی هم که استاد بازی های روانی است. اما چرا مربیانی با این سطح دانش فنی که می توانند در زمین هر کاری بنمایند، باید این قدر متوسل به بازی روانی باشند؟ این خاصیت فوتبال ایران است که فنی ترین ها را هم در خودش ذوب می نماید و تبدیل به حاشیه ساز می نماید؟ آیا وقت آن نرسیده با اعمال تغییراتی از بالا، سر و سامانی به این فوتبال بدهیم؟